Herbronnen
Afgelopen zomer heb ik een 10-daagse Vipassana meditatiecursus gevolgd.
Ik heb nooit eerder gemediteerd en was benieuwd wat het me zou brengen. Want ja, het was wel een uitdaging: 9 dagen lang in stilte, volledig afgesloten van wat er zich buiten het cursusterrein in de wereld afspeelt, met 75 andere cursisten verblijven, ’s ochtends om 4:00 uur uit bed om elke dag vanaf 4:30 tot 21:00 te leren mediteren met af en toe wat tijd om te eten en te rusten.
Wat gaat dat met me doen? Kan ik het volhouden? Kom ik mezelf tegen en zo ja: wat en hoe?
Ik heb het volgehouden, dat vond ik niet zo moeilijk. Ook het niet praten is me meegevallen. En er zijn geen emotioneel pijnlijke ervaringen voorgevallen. Wel fysiek pijnlijke ervaringen: het onbewogen in kleermakerszit of op knieën en hielen zitten gedurende een heel uur is afzien, althans in het begin. Zoals alles raak je ook daar aan gewend door te oefenen. Maar echt comfortabel kan ik het niet noemen.
Ik heb ervaren dat mijn gedachten alle kanten op springen, het langdurig focussen van de aandacht op bijvoorbeeld de ademhaling is voor mij niet gemakkelijk. Maar door er langdurig en onafgebroken mee bezig te zijn komt je hoofd wel meer tot rust. En door zo gefocust te zijn word je je bewuster van wat je voelt: ieder kriebeltje, jeukje, pijntje ben je je bewust.
Onderdeel van de cursus was om datgene wat je ervaart alleen maar te observeren (zonder oordeel, geen afkeer van, geen verlangen naar) in de wetenschap dat alles voorbij gaat. Een kriebeltje, jeukje, pijntje: het gaat vanzelf over, daar hoef je niks voor te doen. En dat heeft bij mij het effect gehad dat ik zelfs nieuwsgierig werd naar wat ik allemaal gewaar zou worden deze dagen. En ja, er zijn vreemde gewaarwordingen opgetreden: het levensechte gevoel dat ik een baard had (die ik niet had) of dat er een metalen plaat dwars door mijn keel zat. Vreemd om te ervaren dat ik dingen voel die er niet zijn.
Wat heeft het me gebracht?
Ik heb me voorgenomen om elke dag te beginnen met een uur mediteren, aandacht focussen, in stilte, zonder afleiding. De wekker gaat dus een uur eerder af.
Dat doe ik nu al 11 weken en het heeft een effect op hoe ik me voel: blijer, alerter, spontaner en bovenal: ik voel me energieker.
De wetenschap en ervaring dat alles voorbij gaat maakt dat ik me rustiger voel, meer relaxt en tegelijkertijd meer actief.
Het meest verwonderd ben ik nog wel dat het dagelijks mediteren me geen moeite kost om te doen. Als ik maar zorg dat ik mijn uren slaap krijg die ik nodig heb.
Ik voel me niet als herboren, maar wel als herbronnen: de bron in mij die mij de levensenergie geeft stroomt guller.
Ligt jouw schip op koers?
“En dan zien we wel waar het schip strandt….”
De laatste tijd heb ik die zin meermalen horen gebruiken in gesprekken die ik met mensen voerde.
Het ging daarbij over verandering van bestaande, niet bevredigende, situaties en de acties die daarbij ondernomen werden. De wens om te veranderen was aanwezig, het te bereiken doel was nogal vaag en het geloof in eigen kunnen was er (nog) niet. Door het uitspreken dat je wel zult zien waar het schip strandt, ga je er van uit dat het schip strandt. En dat is niet de bedoeling. Een schip heeft een haven als bestemming.
Jij bent de stuurman van jouw schip en jouw doel is een haven te bereiken.
Door je doel heel concreet te maken, kun je er een plaatje van maken, je ziet het voor je, je hoort misschien wel de geluiden die er bij horen en het doet iets met hoe je je voelt. Vervolgens ga je actie ondernemen om dat wat je in je geest hebt gecreëerd te realiseren.
Door je enthousiasme zul je eerder geneigd zijn te zeggen: “Je zult nog eens zien waar dat schip aankomt!”
En? Ligt jouw schip op koers?
Veranderen of Ontwikkelen?
Ons leven lijkt een aaneenschakeling van veranderingen.
Willekeurig omdat het ons overkomt dan wel bewust omdat we er voor kiezen.
Vaak kiezen we er voor om iets anders te willen omdat we niet tevreden zijn met wat we hebben.
Of omdat we zoveel mogelijk willen ervaren in ons leven, we leven immers maar één keer in deze gedaante.
Daar is niks mis mee.
Echter, de tijd die je leeft is beperkt en het aanbod aan wat je kunt ervaren is eindeloos.
En daar wordt het lastig. Wat wil ik echt?
Onze toekomst is er niet alleen om maar te blijven leven of het zo lang mogelijk vol te houden, en van de ene verandering in de andere te stappen.
Ons leven is een ontwikkeling. Een ontwikkeling op het vlak van denken, gedrag en ontplooiing van capaciteiten.
Een ontwikkeling die voor iedereen beschikbaar is, voor iedereen uniek is en die geen einde kent.
Dat maakt het zowel boeiend als onvoorspelbaar.
De vraag is: durf je te kiezen voor ontwikkeling in plaats van verandering?
Kies je voor ontwikkeling, dan weet je één ding zeker: ont-wikkeling brengt je dichter bij je kern, dichter bij jouw reden van bestaan.
En daarmee dichter bij geluk.
Want geluk bevindt zich voornamelijk in jezelf.
Visualisatie: Mijn Ideale Klant
Hij biedt me een kop koffie aan, gaat zitten en komt meteen ter zake.
“Weet je, ik geef al jaren leiding aan dit mooie bedrijf, de bedrijfsresultaten zijn nog steeds goed, maar ik maak me zorgen.
Iedereen werkt hard, we maken mooie produkten en we hebben over het algemeen tevreden klanten. Daar wringt de schoen niet.
Waar ik me zorgen over maak is het toegenomen personeelsverloop en het toegenomen ziekteverzuim. Het lijkt wel alsof men het niet meer zo leuk vindt om hier te werken.”
Hij zegt het met een mengeling van ongeloof en verbazing in zijn stem.
Ik kijk hem aan en zie dat hij het meent, dat het hem echt zorgen baart.
“Wat zou je willen bereiken?” vraag ik hem.
“Dat het ziekteverzuim naar beneden gaat en blijft, zodat ik me daar geen zorgen over hoef te maken” is zijn antwoord.
Hij laat me een grafiek zien waaruit duidelijk blijkt dat het ziekteverzuim over de gehele breedte (105 medewerkers) het laatste half jaar is verdubbeld. Op een bepaalde afdeling is het verzuim zelfs verviervoudigd ten opzichte van twee jaar geleden.
“En wat is het doel van dit gesprek?” vraag ik hem.
“Om van jou te horen of en hoe je me daarbij kunt helpen” zegt hij heel gedecideerd.
“Ik heb je gevraagd voor dit gesprek omdat ik in mijn netwerk wel eens over jou en je manier van werken heb horen praten. Je hebt veel ervaring in het bedrijfsleven, je kunt goed luisteren en je durft te confronteren. En je maakt in je werk gebruik van humor, dat vind ik ook belangrijk.”
“Dus: kun je me helpen en wat betekent dat dan?”
Ik zeg dat ik hem kan helpen om zijn medewerkers beter te laten communiceren, om de neuzen in dezelfde richting te krijgen, om samenwerking te verbeteren, om medewerkers te leren verantwoordelijkheid voor hun eigen handelen te nemen.
Dat resulteert door het hele bedrijf heen in blijere medewerkers, hogere kwaliteit en lager ziekteverzuim.
“Klinkt goed. Maak een plan van aanpak met daarin de tijdsbesteding van mijn mensen, de doorlooptijd en de prijs. Spreken we elkaar volgende week weer.”
We schudden elkaar de hand en ik vertrek met een blij gevoel.
Twee weken later ontvang ik de opdracht van mijn ideale klant in de mailbox.