Herbronnen

Afgelopen zomer heb ik een 10-daagse Vipassana meditatiecursus gevolgd.

Ik heb nooit eerder gemediteerd en was benieuwd wat het me zou brengen. Want ja, het was wel een uitdaging: 9 dagen lang in stilte, volledig afgesloten van wat er zich buiten het cursusterrein in de wereld afspeelt, met 75 andere cursisten verblijven, ’s ochtends om 4:00 uur uit bed om elke dag vanaf 4:30 tot 21:00 te leren mediteren met af en toe wat tijd om te eten en te rusten.

Wat gaat dat met me doen? Kan ik het volhouden? Kom ik mezelf tegen en zo ja: wat en hoe?

Ik heb het volgehouden, dat vond ik niet zo moeilijk. Ook het niet praten is me meegevallen. En er zijn geen emotioneel pijnlijke ervaringen voorgevallen. Wel fysiek pijnlijke ervaringen: het onbewogen in kleermakerszit of op knieën en hielen zitten gedurende een heel uur is afzien, althans in het begin. Zoals alles raak je ook daar aan gewend door te oefenen. Maar echt comfortabel kan ik het niet noemen.

Ik heb ervaren dat mijn gedachten alle kanten op springen, het langdurig focussen van de aandacht op bijvoorbeeld de ademhaling is voor mij niet gemakkelijk. Maar door er langdurig en onafgebroken mee bezig te zijn komt je hoofd wel meer tot rust. En door zo gefocust te zijn word je je bewuster van wat je voelt: ieder kriebeltje, jeukje, pijntje ben je je bewust.

Onderdeel van de cursus was om datgene wat je ervaart alleen maar te observeren (zonder oordeel, geen afkeer van, geen verlangen naar) in de wetenschap dat alles voorbij gaat. Een kriebeltje, jeukje, pijntje: het gaat vanzelf over, daar hoef je niks voor te doen. En dat heeft bij mij het effect gehad dat ik zelfs nieuwsgierig werd naar wat ik allemaal gewaar zou worden deze dagen. En ja, er zijn vreemde gewaarwordingen opgetreden: het levensechte gevoel dat ik een baard had (die ik niet had) of dat er een metalen plaat dwars door mijn keel zat. Vreemd om te ervaren dat ik dingen voel die er niet zijn.

Wat heeft het me gebracht?

Ik heb me voorgenomen om elke dag te beginnen met een uur mediteren, aandacht focussen, in stilte, zonder afleiding. De wekker gaat dus een uur eerder af.
Dat doe ik nu al 11 weken en het heeft een effect op hoe ik me voel: blijer, alerter, spontaner en bovenal: ik voel me energieker.
De wetenschap en ervaring dat alles voorbij gaat maakt dat ik me rustiger voel, meer relaxt en tegelijkertijd meer actief.

Het meest verwonderd ben ik nog wel dat het dagelijks mediteren me geen moeite kost om te doen. Als ik maar zorg dat ik mijn uren slaap krijg die ik nodig heb.

Ik voel me niet als herboren, maar wel als herbronnen: de bron in mij die mij de levensenergie geeft stroomt guller.