Kijken en Zien
Een vriend gaf me laatst een boekje kado, getiteld “Levenslessen van meester Kanamori”. Meester Kanamori is een japanse onderwijzer en hij verhaalt in dit boek hoe hij de jonge kinderen levenslessen meegeeft.
Het lezen over Japan brengt herinneringen boven aan mijn werkbezoeken aan Azië en het samenwerken met Aziaten in de tijd dat ik bij Philips werkte. Een leuke en leerzame tijd.
Eén specifieke ervaring doet me weer glimlachen: zo ontnuchterend en tegelijkertijd zó waar.
Er werd een audit gehouden in een van de Philips produktiecentra in Europa waar beeldbuizen werden geproduceerd. Ik was als ontwerper nauw betrokken geweest bij de ontwikkeling van een deel van de produktielijn en was daar natuurlijk trots op.
Na de rondgang door de fabriek vroeg ik aan een van de auditors, een Koreaan, wat hij van de geautomatiseerde produktielijn vond. Zijn antwoord voelde als een koude douche: “dat interesseert me niet echt”.
Verbaasd vroeg ik hem waar hij dan naar keek om de produktielijn te kunnen beoordelen.
Hij stelde mij twee wedervragen: “hoe zien de mensen eruit, zijn ze happy?” en “wat vind je van de hoeveelheid afgekeurde produkten of halffabrikaten?”.
Hij keek naar de mensen in de produktie en zag of er motivatie, verantwoordelijkheid, georganiseerdheid, teamwork en plezier aanwezig waren.
Hij keek naar de produktie uitval en dat liet hem zien waar extra aandacht nodig was in het systeem.
Het is een van de voorvallen die mij hebben geleerd om met een open mind, vanuit verwondering te kijken naar wat er is om ons heen en daardoor te kunnen zien wat er te zien valt.
Ik kan het vooral goed toepassen bij het systemisch werken. Maar daarover een volgende keer.
Leven
De zon schijnt uitbundig, maar een straffe oostenwind maakt dat het buiten koud aanvoelt. Ik hoor veel mensen mopperen dat de winter zo lang duurt dit jaar.
De natuur zelf hoor ik niet mopperen, die wacht gewoon tot de temperatuur wat hoger wordt om dan te doen wat elke lente gebeurt: nieuw leven, groeien en bloeien.
Het lijkt alsof de natuur stilstaat in de winter, maar het is niet altijd wat het lijkt.
Onderhuids wordt hard gewerkt aan het voorbereiden van een nieuwe levenscyclus: bloemen die uiteindelijk vruchten kunnen worden, bladeren die zuurstof produceren, planten en dieren die voor nageslacht zorgen.
De natuur laat zich niet leiden door ervaringen van vorige jaren en heeft al helemaal geen last van angst voor de toekomst. Dat maakt dat ze zich volledig richt op wat nu is en alle energie kan inzetten voor wat er vandaag nodig is.
Wij mensen kunnen nog wat van de natuur leren. Wij laten ons vaak beïnvloeden door negatieve ervaringen uit het verleden en hebben zorgen of zijn soms ronduit bang voor de toekomst.
Terwijl we drommels goed weten: “resultaten behaald in het verleden zijn geen garantie voor de toekomst”.
Richt je op wat er nu is aan kansen en mogelijkheden in je leven.
Toon eens wat meer lef; want het meervoud van Lef is Leven (Loesje).
Inspiratie
Afscheid en nieuw begin : Inspiratie
Het is eind maart, het eerste kwartaal van 2013 zit er bijna op. En wat voor een…..
Het jaar begonnen in de wetenschap dat ik dit jaar mijn vriendin en levenspartner Desirée zou gaan verliezen aan kanker.
Bijna 5 jaar hebben we in onzekerheid geleefd en samen een weg gezocht en gevonden naar de hoogst haalbare kwaliteit van leven in deze situatie. Maar eind vorig jaar werd ons duidelijk dat ons samenzijn zou gaan eindigen door het sterven van Desirée.
Vanaf 3 januari kwam alles in een stroomversnelling en op 23 januari is ze, blij dat ze kon en mocht gaan, heel zacht en kalm ingeslapen. Voor mij niet de eerste keer dat ik bij een stervend mens aanwezig was, maar wel de eerste keer van zo nabij.
We hebben de laatste maanden van Desirée’s leven heel intens samen beleefd. Een bijzonder proces, ja zelfs mooi om te ervaren hoe je je kunt voorbereiden op de dood zonder angst te hebben om te sterven.
Ik ben blij dat ik afgelopen oktober ervoor heb gekozen om tijdelijk geen werk te zoeken of aan te nemen om dit afscheidsproces samen ten volle te kunnen beleven.
Het heeft me laten ervaren dat mensen over enorme krachten beschikken, krachten die maken dat je andere mensen raakt en inspireert. En vanuit die inspiratie mensen weer nieuwe levensenergie kunt geven.
Zo ook bij mij. Ik ben geraakt door de manier waarop Desirée zich voorbereidde op de dood. Dat heeft mij geïnspireerd om te voelen en te erkennen wat ik echt wil en wat ik belangrijk vind. Het heeft me vervolgens de energie gegeven om daar naar te handelen. En dat voelt zó waanzinnig goed.
Het is nu 2 maanden later, het verdriet en het gemis is er vrijwel dagelijks. Niet in de vorm van een zwart gat of “de man met de hamer”, maar veel meer in de zin van: hoe geef ik mijn leven weer vorm nu ik “alleen” verder ga in mijn leven.
Dit jaar 2013 is dus een jaar van afscheid nemen en van een nieuwe start maken.
Een nieuwe start op persoonlijk vlak, maar zeker ook qua werk.
Nog sterker dan voorheen voel ik dat ik qua werk maar één ding wil: dat doen waar ik blij van word.
En ik word blij als ik zie dat mensen in beweging komen, dat mensen stappen zetten die ze eerst niet voor mogelijk hielden, dat mensen nieuwe levensenergie ontdekken.
Als ik kan bijdragen aan het in beweging komen van mensen ben ik een gelukkig mens.