Kijken en Zien

Een vriend gaf me laatst een boekje kado, getiteld “Levenslessen van meester Kanamori”. Meester Kanamori is een japanse onderwijzer en hij verhaalt in dit boek hoe hij de jonge kinderen levenslessen meegeeft.
Het lezen over Japan brengt herinneringen boven aan mijn werkbezoeken aan Azië en het samenwerken met Aziaten in de tijd dat ik bij Philips werkte. Een leuke en leerzame tijd.

Eén specifieke ervaring doet me weer glimlachen: zo ontnuchterend en tegelijkertijd zó waar.
Er werd een audit gehouden in een van de Philips produktiecentra in Europa waar beeldbuizen werden geproduceerd. Ik was als ontwerper nauw betrokken geweest bij de ontwikkeling van een deel van de produktielijn en was daar natuurlijk trots op.
Na de rondgang door de fabriek vroeg ik aan een van de auditors, een Koreaan, wat hij van de geautomatiseerde produktielijn vond. Zijn antwoord voelde als een koude douche: “dat interesseert me niet echt”.
Verbaasd vroeg ik hem waar hij dan naar keek om de produktielijn te kunnen beoordelen.
Hij stelde mij twee wedervragen: “hoe zien de mensen eruit, zijn ze happy?” en “wat vind je van de hoeveelheid afgekeurde produkten of halffabrikaten?”.

Hij keek naar de mensen in de produktie en zag of er motivatie, verantwoordelijkheid, georganiseerdheid, teamwork en plezier aanwezig waren.
Hij keek naar de produktie uitval en dat liet hem zien waar extra aandacht nodig was in het systeem.

Het is een van de voorvallen die mij hebben geleerd om met een open mind, vanuit verwondering te kijken naar wat er is om ons heen en daardoor te kunnen zien wat er te zien valt.

Ik kan het vooral goed toepassen bij het systemisch werken. Maar daarover een volgende keer.